Tintin au congo de papa

Faut-il avoir peur de Tintin au Congo ? Cinquante ans après l’indépendance, le Congo sauvage de Tintin est celui de papa, du bon Blanc, de la providence coloniale et de la chasse au fauve. Hergé considérait cet album missionnaire comme un péché de jeunesse aux images parfois cruelles. Mais le miroir aux stéréotypes cache une page d’histoire, dessinée avec ce sens profond de l’autodérision commun aux peuples belge et congolais. Entre les cases, il nous renvoie l’image de Messire Léopard, ce roi des Belges d’une dangereuse voracité. Au-delà de la fantaisie apparente d’un Congo de pacotille, Hergé fraternise avec l’Afrique. Tintin au Congo de papa remonte aux sources de ce best-seller vendu à dix millions d’exemplaires depuis 1931, à travers les images rares des Studios Hergé et du Centre de documentation du journal Le Soir.

Moeten we bang zijn voor Kuifje in Congo? Vijftig jaar na de onafhankelijkheid is Kuifjes wilde Congo dat van zijn vader, de goede blanke man, de koloniale voorzienigheid en de jacht op wilde dieren. Hergé beschouwde dit missionarisalbum als een jeugdzonde met soms wrede beelden. Maar de spiegel van stereotypen verbergt een bladzijde uit de geschiedenis, getekend met die diepe zelfspot die eigen is aan de Belgische en Congolese volkeren. Tussen de panelen weerspiegelt hij het beeld van Messire Léopard, deze koning der Belgen met een gevaarlijke vraatzucht. Voorbij de schijnbare fantasie van een goedkoop Congo, verbroedert Hergé met Afrika. Kuifje in Vaders Congo keert terug naar de bronnen van deze bestseller, die sinds 1931 tien miljoen exemplaren verkocht, via zeldzame afbeeldingen uit de Hergé Studios en het Documentatiecentrum van de krant Le Soir.