Velvet underground

Ongeveer tien jaar voordat The Ramones de muziekwereld op z’n kop zetten, wees in 1964 niets erop dat de ontmoeting tussen Lou Reed, een jonge, aan drugs verslaafde New Yorker en John Cale, een pedante multi-instrumentalist uit Wales, zou leiden tot de oprichting van een van de origineelste rockgroepen aller tijden. In minder dan tien jaar zal de Velvet Underground alle muzikale, artistieke en culturele disciplines omverwerpen en generaties muzikanten beïnvloeden.
In dit humoristische maar tegelijkertijd goed gedocumenteerde album schetst de Franse cartoonist, scenarioschrijver en muzikant Prosperi Buri in stemmig zwart en roze de geschiedenis van de New Yorkse groep die in 1965 door Andy Warhol onder z’n hoede genomen werd nadat hij de band had zien optreden in Café Bizarre in New York.
De auteur is op sommige momenten niet vleiend maar schetst wel een eerlijk verhaal. Hierover zegt hij: “Ik hou van de Velvet Underground, ik hou van Lou Reed, maar ik wil ook laten zien dat hij een vuile oplichter was”. En over de humor in dit album: “Ik denk dat ik het recht en zelfs de plicht heb om grappen te maken over alle mensen die zichzelf te serieus nemen. Ik denk dat dat het geval was met Lou Reed, John Cale en Nico”.
In 1965 versterkte de Duitse actrice, fotomodel en zangeres Nico de groep op advies van Andy Warhol om het gebrek aan uitstraling van de band op te vullen. Zij werd echter nooit als volwaardig lid van de groep geaccepteerd. Dit soort onenigheden tussen de bandleden loopt als een rodedraad door het verhaal over een band die pas na het uit elkaar vallen de waardering zou krijgenwaaraan het ontbrak tijdens hun bestaan.
De hoofdstukken uit dit album worden afgewisseld met uitspraken en citaten van een aantal direct betrokkenen.